காந்தீயம் ...

ஒரு உச்சி காலை நேரம். அமைதியாக இருந்தது. நான் மாகாத்மா காந்தியின் சிலையின் அடியில் ஒரு பெஞ்சில் அமர்ந்திருந்தேன். காந்தியடிகளிடம் உண்மையான காந்தியடிகள் எங்கே என கேட்கலாம் என நினைத்தேன். நான் கேட்க முற்படுதற்கு முன் காந்தி சிலை " இந்த முட்டாள்கள் என்னை இங்கே நிறுத்திவிட்டார்கள். அங்கே ரணா ப்ரதாபிற்கு ஒரு குதிரை, சிவாஜிக்கு ஒரு குதிரை ராணி லக்ஷ்மிபாய்க்கு ஒரு குதிரை இருக்கிறது நான் மட்டும் நிற்க வேண்டியிருக்கிறது" என முணுமுணுத்தது.

எனக்கு ஒரே ஆச்சரியம் காந்திக்கும் கோபம் வருமா என அவருக்கு அருகில் ஓடினேன். காந்தி மிக கோபமாகவும் அவர் சீடர்களை சபித்துக் கொண்டும் இருந்தார். " எங்கே அந்த கபடர்கள் எனக்கும் உட்கார ஒரு குதிரை வேண்டும்" என்றார். நான் அவரை ஆசுவாசப் ப்டுத்தி தோட்டத்தில் உள்ளே ஒரு மரத்தின் நிழலுக்கு அழைத்து சென்றேன். அங்கே போனதும் அவர் "I asked you for a horse mister, not an ass." என்று பீட்டர் விட்டார். ஆக்ஸ்போர்டு பட்டதாரி அல்லவா "நான் கேட்டது குதிரையை கழுதையை அல்ல நண்பரே"

அதற்கப்புறம் காந்தி எங்கே போனார் என தெரியவில்லை. என் பகல் தூக்கம் முழுவதும் களைந்திருந்தது ஆனால் இந்த நினைவுகள் இரவு முழுவதும் நிறைந்திருந்தன.

கழுதைகளை குற்றம் கூறி பிரயோசனமில்லை . மஹாத்மாக்கள் சுற்றி கழுதைகளின் கூட்டம் கூடும். ம்ஹாத்மாக்கள் முதல் ரேங்க் வாங்குபவர்கள. ஒரு மஹாத்மா இன்னொரு மஹாத்மாவின் காலடியில் அமர்வதில்லை. மாஹாவீராகட்டும் புத்தராகட்ட்டும் கிருஷ்ணராகட்டும் காந்தியாகட்டும் இவர்கள் யாரையும் பின் பற்றவில்லை. இவர்களுக்கென்று தனி பாதையை வகுத்து அதில் பயணம் செய்வார்கள். சொந்த காலில் நிற்க மனவலிமையும் அறிவும் இல்லாதவார்கள் தான் பின்பற்றுபவர்கள்.

காந்திக்கு பின்னால் இருந்தவர்கள் காந்தியின் பிம்பத்தை பிரதிபலித்தார்கள். ஆனால் இப்போது இருப்பவர்களோ மூன்றாம் தர நான்காம் தர அரசியல்வாதிகள்

நாம் எப்போது விமர்சிக்கிறோம். நாம் நல்லது என கற்பனை செய்தது நம் இஷ்டத்திற்கு இல்லாத போது விமர்சனங்கள் வருகின்றன.

கற்களையும் கண்ணாடி துண்டுகளையும் வைரம் என வாங்கி பிறகு அவை வெறும் கற்கள் என மன்ம் நோகும் போது யாரை குறை கூறவேண்டும் அந்த கற்களையா அல்லது அந்த ஏமாளியையா?. அந்த ஏமாளி தனது மூளையை உபயோகித்திருக்க வேண்டும்..

இந்த மாதிரிதான் இந்த காந்தீயவாதிகளும் காந்தி என்ற ஒளி இருந்தவரை இந்த கண்ணாடிகற்கள் ஓளிந்தன. அது மறைந்தவுடன் அவை உடைந்த கண்ணாடி சில்லுகள் ஆகிவிட்டன. அவை இருக்க வேண்டிய இடம் குப்பை ஆனால் அவர்களுக்கு நாம் சிம்மாசனமல்லவா கொடுத்திருக்கிறோம்.

உண்மையான விடுதலை வேண்டுமென்றால் எல்லா இசம்களும் கொளகைகளையும் உடைத்தெறிய வேண்டும். காந்தியவாதிகளை சிம்மாசனத்தில் அமர்த்தி தவறு செய்தோம். மார்க்ஸீய வாதிகளை தேர்ந்தெடுத்தால் அது மற்றுமொறு மிக தவறு. ஒரு இசத்திலிரிந்து இன்னொரு இசத்திற்கு தாவும் குரங்குகளாக திரிகிறோம்

நாம் தேர்ந்தெடுக்கும் தலைவர் ஒரு மனிதரின் கொளகையிலோ ஒரு இயக்கத்திலோ தன்னை ஈடுபடுத்திக் கொள்ளாதவராக இருக்கவேண்டும். தன்னுடைய சுயப்புத்தியை உபயோகித்து மக்களின் அன்றாட ப்ரச்னைகளை மன உறுதியோடு அதன் வேரிலிருந்து களைபவராக இருக்கவேண்டும்.

ஒரு கொளகையை பின்பற்றுபவர்களுக்கு அந்த தனமை கிடையாது. அவருக்கு ப்ரச்னைகள் எழுப்பபடும் முன்னரே தீர்க்கப்பட்டு விட்டன. மஹாத்மாக்கள் எழுதிய புத்தகங்களில் எல்லா ப்ரச்னைகளுக்கும் தீர்வு தந்தாகி விட்டது.

இந்த மாதிரி தீர்வுகளை தந்த புத்தகங்கள் குப்பைகள் மேலும் மனித குலத்திற்கு அதிக தீங்குகளை விளைவிப்பவை. காந்தியடிகளின் அணுகுமுறை அந்த காலத்தில் அந்த ப்ரச்னைகளுக்கு ஒரு நல்ல தீர்வாக இருந்திருக்கலாம். தற்போது ப்ரச்னைகள் வேறு. காலம் மாறி விட்டது. ஆனால் காந்தியவாதிகள் ப்ரச்னைகளை தீர்க்க அதே முறையை கையில் எடுத்துக் கொள்கின்றனர். வாழ்க்கை முன்னோக்கி செல்ல இந்த காந்தியவாதிகள் இதை பின்னோக்கி இழுக்கிறார்கள்.

வினோபாவை அரசாங்க சந்நியாசி என்கிறார்கள் ஒரு சந்நியாசி அரசாங்கத்தில் ஆளாக இருக்க முடியுமா? இது விபசார-மனைவி என்பது போலல்லவா இருக்கிறது.

ஒரு சந்தியாசி என்பவன் ஒரு புரட்சிக்காரன் (நமது புரட்சி தலைவர், தலைவி, கலைஞர் இவர்களுடன் குழப்பிக்கொள்ள வேண்டாம்) . வினோபா யாரை எதிர்த்து புரட்சி செய்வார். காந்தி அரசாங்க அனுமதியுடன் ஒத்துழையாமை நடத்தினார். வினோபா அரசாங்க அனுமதியுடன் புரட்சி செய்கிறார். விந்தையுலும் விந்தை.

இந்த மஹாத்மாக்கள் சாதரணரால் பின்பற்ற முடியாத கடுமையான தத்துவங்களை சொல்லுவார்கள். இவைகளை கேட்க மிக அருமையாக இருக்கும் ஆனால் பின்பற்ற மிக கடினம். இதை பின்பற்றிய வெகு சிலர் மேலே செல்ல சாதரண மக்களின் வாழ்கை இன்னும் மோசமாகியது. சர்கஸில் கயிற்றில் நடப்பவனைப் பார்த்து கைத்தட்டி உற்சாகப் படுத்துகிறோம். நாம் எல்லாரும் அந்த கயிற்றில் நடக்க முயன்றால் நாம் போக போவது மருத்துவமனைதான்.

ஒரு மனிதன் தலை கீழாக நகரத்தில் நடந்தால் நாம் கைதட்டி உற்சாகப்படுத்துவோம் . நாம் கைத்தட்டாவிட்டால் அவன் ஏன் தலைகீழாக நடக்கிறான். இந்த மஹாத்மாக்கள் இந்த சர்கஸ்காரர்களை போல்தான். சாதரண மக்கள் செய்பவைகளை அவர் செய்யவில்லை. செய்ற்கரிய காரியங்களை செய்துவிட்டு மறைந்துவிடுகிறார்கள். இவர்களின் சீடர்களின் பாடு படுதிண்டாமாகிவிடுகிறது.

ஒரு வகையில் இந்த மஹாத்மாக்களும் தீவிரவாதிகளே. அஹிம்சை என்ற கொள்கையை விட்டு சென்றார். அவருடைய சீடர்களால் அஹிம்சையை கடைப் பிடிக்க முடிந்ததா?
இவ்வுலகில் உயிர் வாழ சிறிதளவு வன்முறை தேவை. சரி காந்தியின் அஹிம்சை கொளகையை எடுத்துக் கொள்வோம்

ஒருவன் மார்பில் கத்தியை வைத்து அடங்கு என்றால் அது வன்முறை

அதே நேரம் அவன் வீட்டு வாசலில் அமர்ந்து சாகும் வரை உண்ணாவிரதமிருந்து அடங்கு என்றால் அஹிம்சையா?

இதுவும் ஒரு வன்முறை அல்லவா. முந்தையது அவனை நோக்கி என்றால் பிந்தையது தன்னை நோக்கி அல்லவா. இந்த விஷயத்தில் உண்மையானவர் அம்பேத்கார். நான் என்னுடைய கொள்கையிலிருந்து மாறவில்லை. காந்திஜியின் உயிர் காக்க நான் ஒத்துக் கொள்கிறேன் என்றார். இங்கே மனங்கள் மாறினவா?

இவருடைய சத்தியாகிரகத்தால் கிடைத்த சுதந்திரம் அதற்கப்பால் நடந்த பிரிவினையை தடுத்ததா? அல்லது பிரிவினையில் நடந்த வன்முறைகளை தான் தடுத்ததா? ஒரு வில்லின் நாண் எவ்வளகெவ்வளவு அதிகம் பின்னோக்கி இழுக்கப்படுகிறதோ அம்பு அவ்வளக்கவ்வளவு முன்னோக்கி பாயும் அது போல் தான் சுதந்திரம் கிடைப்பதற்கு அடக்கி வைத்த வன்முறை பிரிவினையின் போது அதிக சீற்றம் கொண்டு பாய்ந்த்து.

யேசு ஒரு கன்னத்தில் அறைந்தால் மறு கன்னத்தை காட்டு என்று அனபை போதித்தார். ஆனால் நடந்த முடிந்த உலகபோர்கள் கிருத்துவர்க்ளுக்குள் தானே. எத்தனை வன்முறை எத்தனை உயிரிழப்பு அப்பப்பா...

ஒரு கிருத்துவனை இன்னொருவன் கன்னத்தில் அறைந்தான். சிறிது நேரம் கழித்து அந்த கிருத்துவன் தன்னை அடித்தவனின் கழுத்தை முறித்துக் கொண்டிருந்தான். அவனிடம் "என்னப்பா நீ இன்னொரு கன்னத்தை அல்லவா காட்டியிருக்க வேண்டும்" என கேட்டதற்கு அவனும் " என்னிடம் இருந்த இரு கன்னங்களையும் உபயோகித்துவிட்டேன். இப்போது மூளையை உபயோகிக்கிறேன்" என்றான். இந்த நிலைமையில் தான் இன்றைய காந்திய்வாதிகள இருக்கிறார்கள். வேண்டிய் அளவிற்கு காந்தீய தத்துவங்களை பின் பற்றிவிட்டு மனதில் உள்ள விகாரங்களை வெளி கொணர்கிறார்கள். அதன் விளைவுகளை நாம் இப்போது காண்கிறோம்.

கன்பூஸியஸ் " நான் இருமுறை சிந்தித்தால் போதும். ஆகையால் நடுவழியை தேர்ந்தெடுக்கிறேன்" என்றார். வாழ்க்கையின் ஒரு எல்லையில் இருப்பவன் வன்முறையை தேர்ந்தெடுக்கும் தீவிரவாதி என்றால் மறு எல்லையில் இருப்பவன் அஹிம்சையை தேர்ந்தெடுக்கும் மஹாத்மா. இருவருக்கும் அவ்வளவு வித்தியாசமில்லை

காந்தி உடையை குறை. சாப்பட்டை குறை. ஏழ்மையை ஏற்றுக்கொள் என போதித்தார். அது இயற்கைக்கு முரணானது.

நன்றாக சாப்பிடு அது அலுக்கும் வரை. நன்றாக உடுத்து அது அலுக்கும் வரை எல்லையில்லா பணம் சம்பாதி அது அலுக்கும் வரை. இதுதான் நான் காட்டும் வழி. எதையுமே முழுமையாக செய்பவன் தான் நல்ல பண்பாளனாகவும் உருவாகிறான். எதையுமே மறுப்பவனின் மனம் இருகூறாகிறது. இயற்கை ஒன்றை செய் என சொல்ல கொளகை தடுக்க மனிதன் இருகூறாகிறான்.

காந்தி முரட்டு காதி அணிய சொன்னார். அவரின் சீடர்கள் மிக மெல்லிய காதியை அணிய ஆரம்பித்துவிட்டனர். காதி மெலிய மெலிய விலை ஏறுகிறது. இன்றைய நாளில் காதிதான் அதிக விலையில் விற்கிறது. மனிதன் மெல்லிய பட்டு போன்ற ஆடைகளை அணிய விரும்புகிறான் ஆனால் காந்தியோ அதை எதிர்க்கிறார்.

காந்தி குடிசையில் வாழ வேண்டுமென்றார். அவர் இறந்ததும் அவரது சீடர்கள் மாளிகைகளை நாடி சென்றனர். நான் பாபு இராஜேந்திர பிரசாத் அவர்களை சந்திக்க ராஷ்ட்ரபதி பவனுக்கு சென்றிருந்தேன். அவர் வைஸ்ராய் அமர்ந்த சிம்மாசனத்தில் பாய் போட்டு அமர்ந்திருந்தார். அந்த மாளிகையில் கோமணங்கள் காயப்போடபட்டிருந்தன. என்ன ஒரு பகல் வேஷம். ஆயிரம் வேலைக்காரார்கள் இருக்கும் இடத்தில் இது விநோதமாக பட்டது. குடிசையில் இருக்கவேண்டுமென்றால் குடிசையில் இருங்கள் மாளிகையில் இருக்க வேண்டுமென்றால் மாளிகையில் இருங்கள். குடிசை வாசி போல் மாளிகையில் ஏன் வாசிக்க வேண்டும்?. ஏன் இந்த இரட்டை வேடம்

இவர்கள் மக்களை எளிதாக வாழ் என போதித்து ஏழ்மையை நோக்கி அழைத்து சென்றார்கள். செழிப்பாக வாழ் என போதித்து வளமையை நோக்கி மக்களை அழைத்து செல்ல மறந்துவிட்டார்கள்.

பாவம் காந்தீயவாதிகள்....

------------------------------------------------------------------------------------
ஜூலை 19ந்தீ, 1969 பாம்பேயில் ஒஷோ பேசியது. இது புத்தகமாக பதிப்பிடவில்லை
-------------------------------------------------------------------------------------




இங்கே காந்தீயம் என்பதை எடுத்துவிட்டு வேறு எந்த ஈயத்தையும் ஊற்றுங்கள் சரியாக வரும். எல்லா இசங்களும் ஈயங்களும் காலத்திற்கு காலம் மாறிவிடுகின்றன. அதை பற்றி தொங்கிக் கொண்டிருக்கும் மனிதன் தான் ஆபத்தானவன் அதுவும் அவன் தலைமை பீடத்தில் இருந்தால்.


மாற்றம் மட்டும்தான் நிரந்தரம்